Posyłam kwiaty - niech powiedzą one
To, czego usta nie mówią stęsknione!
Co w serca mego zostanie skrytości,
Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości.
Posyłam kwiaty - niech kielichy skłonią
I prószą srebrną rosą jak łezkami,
Może uleci z ich najczystszą wonią
Wyraz drżącymi szeptany ustami,
Może go one ze sobą uniosą
I rzucą razem z woniami i rosą.
Szczęśliwe kwiaty! im wolno wyrazić
Wszystkie pragnienia i smutki, i trwogi;
Ich wonne słowa nie mogą obrazić
Dziewicy, choć jej upadną pod nogi;
Wzgardą im usta nie odpłacą skromne,
Najwyżej rzekną: "Słyszałem - zapomnę."
Szczęśliwe kwiaty! mogą patrzeć śmiale
I składać życzeń utajonych wiele,
I śnić o szczęściu jeden dzień słoneczny...
Zanim z tęsknoty uwiędną serdecznej.
Adam Asnyk
beata3 2011-08-04
Człowiek jest wielki, nie przez to,co ma,
lecz przez to kim jest, nie przez to co posiada,
lecz przez to czym dzieli się z innymi!
ivcia 2011-08-04
Jak tam pieknie, blekitne clematis :). Uwielbiam, jak kwitna :)Pozdrawiam milutko :))).
lukana1 2011-08-04
Wszystkie wielkości świata nie są warte tyle,
tyle co dobra PRZYJAŹŃ...miło pozdrawiam.
alice51 2011-08-07
Kukura to clematis. Pieknie kwitnie o tej porze roku. Dziękuję Wszystkim serdecznie za odwiedziny i milutko pozdrawiam
stachs7 2011-08-07
Piękny powojnik!Pozdrawiam.
(komentarze wyłączone)