Przedwczesna Jesień

Przedwczesna jesień
Już ostro pachnie więdnącymi liśćmi,
Puste i ślepe stoją już zagony,
Jedna z niepogód, które teraz przyjdą
Przetrąci wiośnie kark znużony.
Jałowce trzeszczą. Wtem chwil jedno tchnienie
I wszystko w dali zda się zagadkowej
Co bliskie dzisiaj, kiedy kwiaty nowe
Najcudowniejszym mamią nas złudzeniem.
Trwożliwie pragnie dusza przerażona
Bez bólu wyrzec się swej doczesności,
By przeżyć cud jesieni przebudzona
Mogła jak drzewo; barwy pełna i radości. /z netu/