Koper włoski
(fenkuł włoski
Baldaszkowate
Feoniculum capillaceum
Umbelliferae

Występowanie
Ojczyzną fenkułu włoskiego są kraje śródziemnomorskie. Uprawia się go u nas głównie dla celów leczniczych, zaś tam jako warzywo.
Wygląd zewnętrzny
Koper włoski jest rośliną dwuletnią lub byliną, podobną z wyglądu do naszego kopru ogrodowego z tą różnicą, że liście kopru włoskiego posiadają w nasadzie otulające długie ogonki rozdęte pochwą. Roślina wyrasta do 2 m wysokości.
Surowcem jest owoc podłużnie jajowaty, od 6-7 mm długi, walcowaty, lekko zgięty i szarozielony. Koper włoski, zwłaszcza po jego zmiażdżeniu, ma specyficzny, bardzo silny zapach, a smak korzenny i nieco słodkawy. Własności owocu fenkułu są bardzo podobne do właściwości anyżu. Głównym składnikiem, obok wielu innych czynnych substancji, kopru włoskiego jest olejek lotny o złożonej budowie, a działający przeciwskurczowo, przeciwzapalnie, dezynfekująco, wykrztuśnie i lekko rozwalniająco.


Związki tego surowca znoszą wzdęcia, wiatry, nadmierną fermentację w jelitach i pobudzają żołądek do intensywniejszego działania.


Do wewnątrz owoc fenkułu stosuje się w postaci naparu w dolegliwościach przewodu pokarmowego i oddechowego - zwłaszcza u dzieci i osesków - przy zaburzeniach układu trawiennego, połączonych ze wzdęciami i gazikami, a także jako środek wykrztuśny przy schorzeniach górnych dróg oddechowych.