Malutka, piętnastocentymetrowa figurka siedzącego chłopca, którego twarz zwrócona jest ku niebu (chłopiec, który patrzy na księżyc) to najmniejszy pomnik (pomniczek) jaki kiedykolwiek widziałam. W chłodne dni odwiedzający często otulają chłopca szaliczkiem lub czapeczką, a większość zostawia monetę, dzieci cukierka. Jego główka lśni jak wypolerowana bo podobno potarcie głowy chłopca przynosi szczęście:)
https://www.youtube.com/watch?v=Eadna3E4slY