(0)
Tam, dokąd wiedzie kręta droga,
gdzie pełną piersią szumi las,
błękit roztacza morze,
bezwiednie zatrzymując czas.
A rankiem, kiedy zorza wstaje,
odpływa w poszum złoty ląd,
morze z ciemnością się rozstaje,
już brzeg ogrzewa ciepły prąd.
Przez dzień wygrzewa modre lica
i kąpie w słońcu bujną pierś,
feerią pięknych barw zachwyca
i sroży swą falistą sierść.
Gdy wyczerpane wita wieczór,
do snu je tuli ptasi śpiew,
cisza nastaje już w powietrzu,
morze zasypia w cieniu drzew.
Gwiazdy mu szczepczą kołysanki,
pojąc zapachem słodkich traw,
ono obudzi sie znów rankiem,
by nadać życiu blask!
/?/
peterek2 2009-08-09
Czy mogę popatrzeć na Ciebie,
teraz, za chwilę, sam już nie wiem,
wszedłem tu nie proszony,
aby podziwiać Twoje strony,
czas szybko ucieka, a ja czekam,
spoglądam na fotki przez Ciebie zrobione,
nieważne czy są Twoje czy przez innych uchwycone,
liczy się tylko ta chwila,
co chciałaś przekazać,
tu , teraz w danym momencie,
czas nie zawsze je nam umila,
lecz czy fotka pokaże nasze wnętrze,
to co nas nurtuje, co zaprząta nasze myśli,
czy jeden kadr to bardziej uściśli,
nie wiem co robiący chciał wtedy pokazać,
tą fotkę co blask z Twych oczu ukazuje,
mnie się w niej wszystko podoba,
bo Ciebie pokazuje.
Niedziela weekend za nami,
idziemy spać z wrażeniami,
księżyc z gwiazdami będzie kołysał nas do snu,
zamknij oczy może swoją opowieścia Cię zauroczy.
Dobranoc słodkich snów.
