ocalałe maceby

Cmentarz żydowski kirkut w Leżajsku został założony zapewne w XVIII wieku, wraz z powstaniem miejscowego kahału. Pogrzeby były bardzo skromne, odbywały się najczęściej w dniu śmierci zmarłego albo w dzień następny. Nabożeństwo odprawiano na cmentarzu. Urządzaniem pogrzebów zajmowały się bractwa pogrzebowe tzw. Chewra Kadisza, pobierając za to od bogatych Żydów wysokie opłaty, których część przeznaczano na koszty związane z pogrzebami najbiedniejszych współmałżonków.
Cmentarz był i jest dla Żydów miejscem zawsze otaczanym czcią. Zgodnie z tradycją zmarły Żyd musi spocząć w ziemi poświęconej i nie wolno go pochować na cmentarzu nieżydowskim. W języku polskim funkcjonowały dwie nazwy: \"kirkut\" i \"okopisko\".
Ohel na cmentarzu leżajskim składa się z trzech części: w jednej znajduje się grób Elimelecha z Leżajska oraz tablice epitafijne niektórych członków jego rodziny, pozostałe dwie części mieszczą oddzielne sale modlitewne - dla mężczyzn oraz kobiet.