Koncert z okazji 20-lecia Radia Piekary

1.10.2016 Pyskowice-Koncert z okazji 20-lecia Radia Piekary.
https://www.youtube.com/watch?v=BZZ44_1zh50
Na zdjęciu; Sandra i Joachim Koj czyli duet rodzinny ojca z córką również otrzymali z rąk ówczesnych prezenterów Radia Piekary-Anny Włodarczyk i Arkadiusza Wieczorka pamiątkowy dyplom za udział w Urodzinowej Trasie Radia Piekary oraz udany debiut podczas trasy.
Faktycznie tak było.Dzięki Urodzinowej Trasie Radia Piekary zespół pokazał się w wielu miejscach woj.śląskiego po raz pierwszy.Wcześniej nikt nie słyszał o takim zespole albo byli po prostu mało znani.
Sam miałem okazję ich dopiero poznać osobiście podczas jednego z koncertów w ramach Urodzinowej Trasy Radia Piekary.
Było to jednak miłe spotkanie i nie ostatnie z tym sympatycznym rodzinnym duetem z Bytomia.
Fragment ich występu i wręczenia dyplomu możecie zobaczyć na filmiku u samej góry tego wpisu.
Dziś miało być zupełnie o czym innym ale wyszło inaczej.
Przed nami wkrótce czas refleksji i zadumy kiedy to bardziej myślimy o zmarłych i bliskich.
Czasami warto się zatrzymać i nieco przemyśleć nasze życie.
Dziś ciągle gdzieś gnamy,gonimy,spieszymy się patrząc nerwowo na zegarek zapominając przy tym o drugim człowieku.
Powstało do obecnej pory wiele rzeczy ułatwiających codzienne życie a mimo to oddalamy się od siebie.Nie zauważamy siebie.Nie mamy czasu by powiedzieć sobie zwykłe cześć,co u ciebie ?.Nie mamy czasu na rozmowy i przemyślenia.
Tak jak pisałem ciągle gdzieś gnamy,lecimy,pędzimy nie zauważając co obok nas się dzieje.Coś nas pcha.Nie mamy ani wolnej sekundy bo to,bo tamto.
Tymczasem koło nas jest pełno osób potrzebujących naszej pomocy,bliskości czy zrozumienia.
Nie mówię tylko o osobach starszych.
Z młodymi osobami jest podobnie.
Telefony,komputery itp. miały nam ułatwić kontakt z drugim człowiekiem a zastąpiły go całkowicie.Dziś siedząc w pokoju siedzą całe rodziny i tylko stukają w telefon a nie odezwą się do siebie nawet na moment.
Tylko pyk,pyk,pyk w klawiaturę.Kolejna wiadomość,sms.
Dla mnie to dosyć dziwne zjawisko.
Przecież spotykamy się by razem rozmawiać a nie milczeć.
Lubię rozmawiać z innymi choć mało mi jest to dane.
Kiedyś ludzi cieszyła nawet najmniejsza rzecz.Człowiek się cieszył z każdej rzeczy-nawet ze skromnego upominku.
Dziś nic już nie cieszy.Sklepy są przepełnione a ludzie nie chcą kupować.
Dzieci i młodzież niestety nie szanują prezentów otrzymanych od rodziców,znajomych,kolegów i innych członków rodziny.
Nie raz byłem świadkiem gdy młodzież niszczyła swój nowo otrzymany telefon i np. rzucała nim o podłogę w szkole bo przecież tata czy mama i tak kupią im nowy to po co szanować.
Niestety dzisiaj idziemy też na łatwiznę.
Jeśli czegoś sami nie kupimy czy sami na to nie zarobimy nie szanujemy tego aż tak mocno.
Niewątpliwie jest to smutne gdy spotykamy po latach kogoś znajomego i chcemy
z nim porozmawiać a nagle słyszymy odmowę i słowa a ja nie mam czasu.
Dziś to popularne słowa niestety.
Nie mamy czasu bo gdzieś gnamy,pędzimy.
Na ulicy,w sklepie przewrócilibyśmy innych ludzi bo szybko trzeba lecieć,pędzić,gnać.
Jakaś tajemnicza siła nas pogania.
Tylko dokąd i gdzie ?
Dopiero gdy bliska nam osoba odchodzi zaczynamy rozumieć,że nie poświęcaliśmy jej wystarczająco czasu.
Wtedy na wszystko niestety jest już za późno.
Może od dzisiaj warto poświęcić każdemu więcej czasu ?
Na garnek też większość z nas wpada i wypada.Jeśli czytasz moje słowa teraz to dziękuję bo właśnie poświęcasz swój cenny czas na czytanie moich wypocin jednak jakże prawdziwych.To prawidłowy odruch.Bo przecież w ciągu dnia jest wiele zadań do wykonania.Może odwiedzasz mnie w momencie chwili przerwy,może coś gotujesz w międzyczasie itp. bo za chwilę trzeba podać ciepły posiłek rodzinie.To jest jak najbardziej prawidłowy ruch.Jednak nie może być sytuacji,że w pokoju jest x osób i cały czas się do siebie nie odzywamy.
Przyszedłem,wyszedłem i nie zamieniliśmy ani słowa.
To nie jest w porządku.
Nie powinno to tak wyglądać.
Powinniśmy razem się rozumieć,pomagać nawzajem, wspierać,nie wstydzić się nawzajem a nie....
Jednak dziś w zabieganym świecie zapominamy o sobie.Jeszcze kilka lat wcześniej mogliśmy się świetnie rozumieć i dogadywać a dzisiaj ? Jedna wielka cisza.
Brak kontaktu całkowity.
Mamy telefony,komputery,tablety a nie odzywamy się do siebie w żaden sposób.
Tylko od znajomych dowiadujemy się,że dana osoba ma chłopaka,dziewczynę,skończyła tą i tą szkołę,to się u niej dzieje i tamto.
Szkoda tylko,że nie możemy osobiście od tej osoby bezpośrednio się o tym dowiedzieć.
Niby są komputery,tablety,telefony.Dużo możliwości form kontaktu a jednak zero odzewu.Osoby coraz to nowsze gadżety kupują nowy samochód,markowe ubrania,konsole do gier itp.
Tylko gdzie w tym drugi człowiek ?
Zostaje odstawiony na boczny tor.
Jeden się cieszy a drugi płacze.
Każdy powinien być równo traktowany a nie na zasadzie ty lepszy,ty gorszy itp.
Dziś niestety tych co mają mniej,gorzej się uczą,przechodzą różne rodzinne sytuacje najlepiej wyśmiać,shejtować.
Niestety takie mamy czasy.
Prędzej cię wyśmieją niż ci pomogą.
Kiedyś nawet malutka czekoladka dostana w podarku cieszyła.Dziś patrząc na taki podarek kręcimy nosem.
Nie ważne,że ktoś się starał,wybrał drogie czekoladki,miał dobre zamiary.
Najlepiej taką osobę olać lub powiedzieć ja takiego czegoś nie lubię.
Niż przyjąć upominek,podziękować i np.skoro tego nie lubię to przekazać dalej koledze,koleżance,komuś z rodziny itp.
Dziś niestety tak wygląda świat a nie inaczej.
Strach nie raz pomyśleć jak będzie wyglądał za x lat.
Jest to niewątpliwie przykre niestety.